Oparzenie jest to uszkodzenie tkanek miękkich, głównie skóry i błon śluzowych. Przy oparzeniach głębokich dochodzi do uszkodzenia tkanki podskórnej i mięśni.
Oparzenie jest to uszkodzenie tkanek miękkich, głównie skóry i błon śluzowych. Przy oparzeniach głębokich dochodzi do uszkodzenia tkanki podskórnej i mięśni. Oparzenia powstają na skutek zetknięcia się z gorącym płynem lub parą, bezpośredniego kontaktu z ogniem oraz pod wpływem działania promieni cieplnych, światła słonecznego energii chemicznej, elektrycznej. Przy rozległych i ciężkich oparzeniach oprócz w/w zmian występują również zaburzenia ogólne odpowiadające objawom wstrząsu pourazowego. Objawy – rozpoznanie Wyróżnić można 3 stopnie oparzeń: – oparzenie 1 stopnia – piekący, silny ból, zaczerwienienie skóry, – oparzenie 2 stopnia- ból, zaczerwienienie skóry, może wystąpić obrzęk, powstają pęcherze wypełnione
przejrzystym płynem tzw. płynem surowiczym. Uszkodzenie często sięga skóry właściwej.
– oparzenie 3 stopnia – występuje martwica wszystkich warstw skóry. Skóra przybiera białą, szarą lub ciemnobrązową barwę. Martwe tkanki tworzą suchy strup. Gdy oparzenie jest niebolesne to może wskazywać, że sięga głęboko i zniszczyło receptory bólowe. Do najgroźniejszych należą oparzenia brzucha, podbrzusza oraz głowy, gdyż wówczas najczęściej występują objawy wstrząsu pourazowego. W następstwie oparzenia znika rola ochronna naskórka i skóry – bakterie łatwiej wnikają do tkanek położonych głębiej. Oparzenia ropiejące goją się z wytworzeniem blizn. Podstawowym zadaniem przy udzielaniu pomocy jest przerwanie kontaktu z parzącymi czynnikami;zwracamy też uwagę na stopień oparzenia oraz jego rozległość. Pierwsza czynnością powinno być ochłodzenie oparzonej powierzchni zimną wodą, lodem przez kilkanaście
minut. Na oparzoną twarz, brzuch, plecy można położyć gruby wilgotny opatrunek, który powinien być stale nawilżany. Zapobiega to powstawaniu głębokich oparzeń i jednocześnie zmniejsza ból. Na małe powierzchnie przy oparzeniach 1, 2 i 3 stopnia zakładamy jałową gazę i bandażujemy. Na rozległe powierzchnie oparzenia przykładamy jałowe opatrunki lub można poszkodowanego okryć czystymi ręcznikami, prześcieradłami. Przy oparzeniach głębokich należy zapewnić spokój i bezpieczeństwo, podać do picia duże ilości płynów – zapobiega to wstrząsowi. Przy oparzeniu rąk trzeba zdjąć możliwie najszybciej pierścionki czy obrączki, jeśli nie ma obrzęku i pęcherzy. Nie wolno oparzonej powierzchni smarować maściami, tłuszczem, białkiem, gencjaną lub innymi roztworami spirytusowymi. Nie należy również zdejmować z ciała zwęglonych materiałów. Oparzenia 2 i 3 stopnia wymagają konsultacji lekarskich, ponieważ nie tylko uszkadzają skórę, lecz także powodują utratę płynów ustrojowych.