02. Nasz człowiek

Edward M.Urbanowski

Przez kilka dni, na stronie internetowej Życia Powiatu Wołomińskiego toczyła się burzliwa dyskusja o nas samych. Jacy jesteśmy, o czym marzymy, co chcielibyśmy jeszcze zrobić dla siebie i innych. Impuls do tak poważnych rozważań dała pewna Internautka, która robiąc ironiczny wpis pod moim felietonem, sprowokowała tym prostym socjotechnicznym zabiegiem wielu czytelników do zabrania głosu. Mam wrażenie, że chyba nie o taki rezonans Autorce wpisu chodziło, ale czy to ważne … co poeta miał na myśli? Jedno jest pewne. Dla tych kilku dziesiątek osób, które uczestniczyły w tej dyskusji, było to ważne spotkanie.
Wybraliśmy nowy parlament. Tradycyjnie już, po ogłoszeniu wyników, zaczęliśmy szukać wśród nowych posłów i senatorów naszych znajomych. A tych coraz mniej! Na listach jacyś obcy nam osobnicy o których wiemy tylko to, o czym byli łaskawi sami nam powiedzieć w swoich materiałach wyborczych. To chyba zbyt mała wiedza, by takim osobom na drugi dzień po wyborach zaufać. I tu dochodzimy do istoty tych wyborów, tak ważnej dla powiatu wołomińskiego, czyli braku „naszego człowieka” na Wiejskiej.
Czy to tylko pech? Może źli kandydaci? A może to elektorat jest winien? Skłonny jestem winić za ten blamaż raczej elity polityczne, samorządowe, kulturalne i duchowe z terenu naszego powiatu. Starostę, burmistrzów, wójtów, radnych, działaczy partyjnych, przywódców duchowych i media. To chyba oczywiste, że partykularne interesy tych wszystkich osób i instytucji uniemożliwiły nam, wyborcom, porozumieć się w sprawie wyboru „własnego” posła czy senatora. Wydawało się, że porażka naszych kandydatów w wyborach do Sejmiku Mazowieckiego czegoś nauczyła elity, ale widać, że nie. Przez trzy lata nie zdołano wyłonić, w największym powiecie ziemskim w Polsce, ośrodka inspirującego społeczność do wspólnego działania politycznego skierowanego na zewnątrz. Wydawało się, że mogłoby to być starostwo. Ale, niestety, szerzące się w tym środowisku zbyt duże zróżnicowanie partyjne osób tam funkcjonujących, nie mogło budzić w szerokich kręgach społecznych zaufania do podejmowanych przez ten urząd inicjatyw. Taki impuls musi wyjść z innych kręgów i od osób nie zainteresowanych osobistą karierą polityczną.
Rolę taką mogłoby spełniać Życie Powiatu Wołomińskiego. To na jego łamach, jak pokazała dyskusja w internecie, mogłyby się spotykać osoby i poglądy, spośród których wyborca mógłby, w swoistych prawyborach, wyłonić „swojego” kandydata na posła, senatora czy radnego. Gazeta jest do takiej roli przygotowana!