W piątek (6 lutego 2015 r.) w godzinach przedpołudniowych dotarła do Zielonki przykra wiadomość. Helena Barnik (z d. Szymańska) łączniczka Armii Krajowej ?Lena? nie żyje . Była ostatnią już osobą z rodziny Szymańskich odznaczonych medalem ? Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
Helena Barnik zmarła w Grodzisku Mazowieckim 6 lutego 2015 r. w wieku 89 lat. W czasie II wojny światowej – łączniczka Wojskowej Służby Kobiet z II Rejonu ?Celków? VII Obwodu ?Obroża? Okręgu Warszawskiego ZWZ-AK. Uratowała w Zielonce podczas okupacji niemieckiej razem ze swoją rodziną, dwie młode dziewczyny pochodzenia żydowskiego. Helena była piękną kobietą i niezwykle skromną osobą. W dniu 10 lutego 2015 r. o godz. 12.00 rozpoczęły się uroczystości pogrzebowe w Kościele Parafialnym w Radziejowicach. Helenę Barnik pożegnała rodzina, sąsiedzi, żołnierze ze środowiska Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej ?Bażant’? i ?Szare Szeregi?, delegacja z pocztem sztandarowym Szkoły Podstawowej im. Władysława Rdzanowskiego w Radziejowicach, harcerze ZHP z Grodziska Mazowieckiego, oraz przedstawiciel Urzędu Gminy w Radziejowicach. Listy kondolencyjne rodzinie zmarłej Heleny Barnik przesłały: Ambasada Izraela w Polsce i Muzeum Historii Żydów Polskich ? Polin. W imieniu rodziny pożegnanie wygłosił wnuk Bartosz Kwiatkowski, a sylwetkę p. Heleny przedstawił Paweł Tadeusz Gajzler. Helena Barnik spoczęła w rodzinnym grobie wspólnie z mężem Eugeniuszem, na Cmentarzu Parafialnym w Radziejowicach.
Helena Barnik Helena urodziła się w 1926 r w Rytwianach koło Staszowa w kieleckim. Była córką Michała Szymańskiego i Antoniny z Paraczyńskich. Ojciec pracował w majątku Radziwiłłów i pełnił funkcję naczelnika miejscowej ochotniczej straży pożarnej, mama zajmowała się domem, oraz pięciorgiem dzieci: Zofią, Leonem, Ireną, Heleną i Władysławą. Gdy Helena miała kilka lat, rodzina przeniosła się do Zielonki pod Warszawą. Tu ojciec objął stanowisko kierownika miejscowej Cegielni Towarzystwa Zielonka. Zamieszkali w przestronnym mieszkaniu służbowym mieszczącym się w budynku administracyjnym na terenie cegielni. Brat Leon od 1 września 1939 r. służył w pododdziale 36 p.p. chroniącym lotnisko polowe w Zielonce, z którego lotnicy polscy z Brygady Pościgowej wykonali największą liczbę lotów w obronie Warszawy. Helena podjęła naukę na tajnych konspiracyjnych kompletach gimnazjalnych zorganizowanych w osiedlu Zielonka u p. Szymańskiej (przypadkowa zbieżność nazwisk), która miała swój dom niedaleko cmentarza.
Cała rodzina Szymańskich była bardzo zaangażowana w działalność konspiracyjną ZWZ-AK, oraz w akcję ukrywania ludności pochodzenia żydowskiego przed zagładą. W czasie II wojny światowej Helena Szymańska należała do miejscowego II Rejonu ?Celków? VII Obwodu ?Obroża? Okręgu Warszawskiego AK. Do podziemnej działalności została wprowadzona przez swojego starszego brata ? Leona i w jego obecności również zaprzysiężona przez szefową łączności Halinę Lubliner ?Mała? i przyjęła konspiracyjny pseudonim ?Lena?.
?Lena? brała udział w wielu szkoleniach wojskowych konspiracyjnej Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zielonce. Jej zadanie polegało na osłanianiu uczestniczących w szkoleniu podchorążych. W czasie zajęć terenowych III turnusu SPRP w Zielonce pełniła funkcję ?maski? m.in. dla szkolącego się st. strzel. pchor. Czesława Kirchnera ?Figa?.
W ramach Wojskowej Służby Kobiet wykonywała pracę w rejonowym patrolu łączności. Konspiracyjną pocztę przewoziła najczęściej na rowerze, czasami też pieszo do: Warszawy, Ząbek, Kobyłki, Wołomina, Marek, Pustelnika II i Rembertowa.
Przydzielona jako łączniczka do działającej od początku kwietnia 1942 r. na terenie II Rejonu ?Celków?, sekcji ochrony radiostacji Komendy Głównej AK, kierowanej przez brata ? kpr. pchor. Leona Szymańskiego ?Kula?. Spełniała rolę czujnej terenu pelengowanego przez okupanta, podczas ponad stu półgodzinnych seansów radiostacji pracującej na obszarze: Zielonki, Ząbek, Kobyłki i Marek. c.d.n.
Paweł Tadeusz Gajzler