Rotawirusy występują na całym świecie, przenoszą się drogą fekalno-oralną (choroba brudnych rąk). Zachorowania zdarzają się głównie u dzieci w przedziale wieku
6 miesięcy – 3 lata, w miesiącach zimowych.
Okres wylęgania choroby wynosi od 12 godzin do 4-ch dni. Powodują one 20-40% wszystkich chorób jelitowo-biegunkowych u dzieci. W połowie przypadków zakażenie przebiega bezobjawowo. Natomiast w zakażeniu objawowym główną postacią choroby jest biegunka wodnisto-śluzowa, z wysoką gorączką. Mogą temu towarzyszyć objawy nieżytu nosa, gardła i oskrzeli, co imituje chorobę bakteryjną. Ciężkie postacie zakażenia mogą przebiegać z odwodnieniem, wymiotami i zaburzeniami metabolicznymi. Zakażone komórki jelita cienkiego wykazują niedobór enzymów, co wywołuje zaburzenie trawienia i wchłaniania nawet w dość długim okresie po ustąpieniu aktywnego zakażenia.
Postać bezobjawowa (nosicielstwo rotawirusów) zdarza się bardzo często, między innymi u noworodków chronionych przez przeciwciała bierne lub u niemowląt karmionych naturalnie.
Zdarzają się powszechnie nawroty zakażenia rotawirusowego, zakażenia szpitalne, epidemie w żłobkach i zbiorowiskach dziecięcych.
Leczenie jest objawowe, bez antybiotyków. Istotą leczenia jest niedopuszczenie do odwodnienia przez zastosowanie nawodniania doustnego, w ciężkich przypadkach dożylnego. Istotnym czynnikiem profilaktycznym jest naturalne karmienie niemowlęcia.
Wyprodukowano szczepionkę przeciwrotawirusową, która obecnie znajduje się w badaniach dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności.